Ang Matibay na Paniki

May kuwento po ako ukol sa isang paniki.

Gustong-gusto ni Pedro Paniki ang maging maginhawa. Ayaw niyang magbata ng buto para hanapin ang mga insektong kinakain niya.

Isang araw, napadaan siya sa isang bahay na may hawla ng ibon. Nainggit siya sa ibon: hindi niya kailangang maghanap ng makakain. Inihahain lang ng taga-alaga ang mga butil sa kanya. ‘Masarap ang buhay na iyon,’ sabi ni Pedro Paniki sa kanyang sarili. Kaya isang araw nagpahuli siya sa isang batang may salamin.

Nang inilagay na siya sa kanyang hawla, tuwang-tuwa si Pedro. Ngunit panandalian lamang ang kanyang tuwa. Sumapit na ang gabi at kumalam na ang kanyang tiyan. Inilagay ng bata sa kanyang hawla ang iba’t ibang butil ng palay, sunflower, atbp. Sukang-suka siya sa mga butil. Gusto niya ang mga insekto, ngunit wala siyang mahanap.

Isang araw, nakalaya si Pedro Paniki. Umuwi siyang hiyang-hiya. Ngunit nahalata ng kanyang mga kaibiga’t kamag-anak, na kapag panahon ng panghuhuli ng mga insekto, isa si Pedro sa pinakamagaling at pinakamatibay sa lahat.

Mga kapatid, may magandang naidudulot ang mga kahirapan sa ating buhay. Nagiging matatag, malakas at matibay ang mga taong marunong magtiis at maghanap-buhay.

Manalangin tayo.

“O Ama, yayamang ang lahat ng biyaya ay nanggagaling sa iyo, ipagkaloob mong lagi naming maisip ang matuwid at gawin ito sa tulong ng iyong awa at patnubay. Amen.”