Maging Tulad ng Damo

May kasabihan tayo na matagal mamatay ang masasamang damo. Totoo nga: mahirap patayin ang damo. Nasunog na ang lahat ng kahoy sa paligid, ngunit paglipas lamang ng ilang araw, damo ang unang tutubo. Sa mababatong lugar na tila walang maaaring lumago, damo ang una mong mararatnan. Ang pinakamalapit sa bukana ng bulkan ay hindi isang punong kahoy, kundi ang cogon, isang uri ng damo. Ang damo ang hindi natitinag ng anumang balakid; hindi mapipigilang lumago sa kahit anong lugar mapadpad ang mga butil na ito.

Tulad ng damo, inilalabas ng Panahon ng Kuwaresma ang panloob nating lakas upang mabuhay. Unti-unti nating hinaharap ang mga balakid sa ating paglago. Binabalatan ng Kuwaresma ang ating pagkatao upang makita natin ang pinakatotoo at pinakarurok ng ating mga puso.

Sa ating pag-aayuno, nakikita natin ang mga bagay na akala natin ay mahalaga, ngunit burloloy lamang ito sa ating buhay, tulad ng ating mga pinagmamayabang na alam nating di natin madadala sa hukay.

Samakatuwid, matitira sa atin ang pinakamahalaga, totoo at bahagi ng ating kasarinlan: ang ating pagmamahal sa kapwa at ang ating pananampalataya sa Diyos. Gaano ba tayo nagmahal, paano ba tayo nagmamahal, at ano pa ang kailangan nating gawin upang mas lalo pa tayong maging mapagmahal.

Manalangin tayo:

Ama naming makapangyarihan, ipagkaloob mong masimulan namin ang pakikipagtunggalian bilang mga kapanig ni Kristo ngayon. Sa aming pagsugpo sa mga salungat sa pamumuhay sa Espiritu Santo, maging amin nawang sandata ang pagtitimpi sa sarili. Amen.